دو نیروی توانمند در خنثی سازی توطئه های شیطانی دشمنان

در آموزه های قرآنی و روایات نیز بر صبر، مقاومت و ایستادگی تاکید فراوان شده است و از آن به عنوان یکی از بهترین فضایل انسانی یاد می شود.

خداوند در قرآن کریم به پیامبر اسلام می گوید: در برابر گفته های مردم و معارضین صبر کن و با بهترین شیوه از آنها دوری گزین و به بهترین وجه پاسخ ده تا دشمنی آنها به دوستی مبدل شود و این کار جز با صبر میسّر نمی شود.

با نگاهی با تاریخ می توان علاوه بر پیامبران (علیهم السلام) انسان هایی یافت که در صبر و شکیبایی اسوه های کاملی برای بشریت به شمار می روند. همچون حضرت زینب(س) ، که نه تنها در میدان کربلا بلکه در تمام طول زندگی خویش و مصیبت هایی بزرگی که بر وی وارد آمد، ایستادگی و پایداری ورزید.

امیرالمومنین(ع) در روایتی از پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: صبر بر سه نوع است:

صبر در برابر مصیبت، صبر در طاعت و صبر در برابر معصیت که هر کدام دارای درجاتی است.
شکیبایی انسان در برابر حوادث تلخ و ناگوار مثل خسارات مالی، مرگ عزیزان، بیماری و... از جمله مراتب صبر است در برابر مصیبت ها است.

از طرفی ایستادگی در برابر مشکلاتی که بر سر راه اطاعت از فرمان خداوند قرار دارد نیز توصیه دیگر قرآن کریم است. چرا که تکالیفی که خدای متعال بر عهده‌ی بندگان قرار داده، با مشکلاتی همراه است و ممکن است انسان به خاطر دشواری، در انجام آن کوتاهی کند

اما بالاترین مرحله از صبر، صبر بر معصیت است. یعنی ایستادگی انسان در برابر غرایز و وسوسه های نیرومند شیطانی و محرک گناه که باید در این خصوص بسیار مراقبت کرد.

خداوند در جایی دیگر از کلام نورانی خود به مؤمنان آموزش می دهد که اگر در عرصه زندگی انسان ها با صبر و تقوا پیشه کنند از ناحیه‌ی دشمنان به آنها آسیبی نخواهد رسید و نفشه های شیطانی آنان خنثی خواهد شد چراکه با این دو خصیصه ی ارزشمند از تصمیمات عجولانه پرهیز نموده و به درستی تدبیر می نمایند و این چیزی جز محفوظ ماندن از مکر و حیله دشمنان نیست.

در نتیجه کسانی که به هنگام تنگدستی و فقر صبر پیشه می کنند و شرف و وجدان خود را حفظ می کنند، به خاطر استقامت در راه خدا از مکر و حیله دشمنان به دور بوده و زیانی به آنها نخواهد رسید.

در کنار صبر، در قرآن کریم به کررات از تقوا به عنوان یک نیروى باز دارنده درونى یاد می شود که در وجود انسان به شکل گرفته و او را در برابر انجام عمل خلاف و نادرست حفظ مى‏کند.

تقوا در لغت به معنای پرواپیشگی در برابر تمایلات و وسوسه های شیطانی و نیز تلاش و حرکت در میدان زندگی به هنگام اوامر و دستور الهی است. در بیش از 200 آیه از قرآن کریم واژه تقوا در مشتقات گوناگون بکار برده شده است. تقوا در قرآن به معنای صیانت از نفس خود است. یعنی انسان طوری تربیت شده باشد که اگر در مقابل امر پروردگار قرار گرفت بی چون و چرا آنرا پذیرفته و در مواجهه با نهی الهی، از انجام آن بپرهیزد.

به یاد داشته باشید که تقوا آثار مثبت زیادی در زندگی انسان دارد که از مهمترین آن می توان به هدایت ساختن به صراط مستقیم، مسؤلیت پذیری، آزادگی و همچنین رستگاری در آخرت اشاره کرد.

در واقع تقوا حالتی است نفسانی. این بدین معناست که انسان مالک نفس خود است و تسلط بر خویشتن دارد.

نکته مهم آن که ارزش و شخصیت انسان به تقواست چرا که تقوا کلید هدایت است و فرد با تقوا با حرکت در مسیر هدایت علاوه بر سعادت در دنیا به کسب پاداش های اخروی و ذخیره آن برای قیامت موفق می شود.

از همین روست که می توان نتیجه گرفت بهترین توشه برای روز قیامت داشتن تقوای الهی است.