امام هدایتگر

اما این موضوع منجر به تردید شیعیان نشد چرا که آغاز امامت امام جواد(ع) نیز در سن کم بود و همین موجب شد تا شیعیان پس از وی در مواجهه با چنین موردی دچار تردید نشوند. 

ایشان همواره به تمامی سوالات اطرافیان و عالمان پاسخ صحیح می داد و آن ها را در مشکلات راهنمایی و راهبری می کرد. یکی از القاب مشهور ایشان نیز هادی به معنای هدایت کننده بود.

امام هادی(ع) برای معرفی چهره واقعی اسلام تلاش بسیاری کرد و همواره به دنبال حفظ استواری فرهنگ و عقاید تشیع بود و همچنین کتاب های متعددی نیز در این باب توسط ایشان نگارش شد از قبیل: رساله اى در ردّ جَبر و تفویض، رساله اى در اثبات عدل و المنزلهُ بین المنزِلتَین و رساله اى در احکام دین.

علاوه بر این، با توجه به خفقانی که در آن دوران بر جامعه حاکم بود، ائمه علیهم السلام و جایگاه و فضائلشان رو به فراموشی می رفت به همین دلیل امام علی النقی(ع) اجداد بزرگوار خود و اهل بیت را با دو زیارت جامعه کبیره و زیارت غدیریه معرفی می کردند که به نوعی یک دایره المعارف برای شیعیان محسوب می شود.

در مورد این دو زیارت این گونه بیان شده است که :

الف) زیارت جامعه کبیره

وجود مبارک امام هادی (ع) امامت و ولایت را تفسیر کرده است این زیارت نورانی جامعه کبیره به منزله تفسیر امامت است؛ یعنی همان طوری که قرآن، احتیاج به تفسیر دارد امامت هم احتیاج به تفسیر دارد. این زیارت از جمله افتخارات شیعه و از معجزات علمی بزرگ ایشان محسوب می شود؛ چرا که تمام اسرار الهی از نظر فلسفه، عرفان، قران و روایات در این زیارت نهفته است. که به خواندن آن بخصوص روزهای جمعه سفارش شده است. علامه مجلسی(ره) در مورد صحت سند آن می گوید: «این زیارت دارای بهترین سند، عمیق ترین مفهوم، فصیح ترین الفاظ، بلیغ ترین معنا و عالی ترین شأن است."

ب) زیارت غدیریه

این دعا به زیارت امیرالمؤمنین در غدیر خم نیز معروف است. امام علیه السلام زمانی که توسط معتصم عباسی از مدینه به سامرا فراخوانده شد، به زیارت امام علی(ع) در نجف اشرف رفت و این زیارت را در آنجا قرائت کرد که در ضمن آن یکصد و پنجاه فضیلت از فضائل امام علی(ع) را بیان فرمود و از برخی مشکلات سیاسی و اجتماعی که ایشان را آزرده کرده بود، سخن گفت.

در زمانی این زیارت توسط امام هادی (ع) قرائت شد که امامت به در دست فراموشی بود. وی ضمن زیارت با ترسیم جایگاه والای امام علی(ع) و هشدار به مردم ، آنان را از خواب غفلت بیدار کرد.

یکی دیگر از اقدامات برجسته امام هادی (ع) پرورش شاگردان و افراد شایسته بود. ایشان از بین اطرافیان معتمد خود نیروهایی که استعداد داشتند را شناسایی می کرد و سپس آن ها را در جهت پیش برد اهداف اسلامی تربیت می کرد. برخی از افرادی که تحت نظر ایشان تربیت شدند عبارتند از:

1. عبدالعظیم حسنی (ره)، که مرقد وی در شهر ری می باشد و از یاران امام عسکری علیه السلام بوده است.

2. حسن بن راشد، مشهور به ابوعلی و وکیل امام هادی علیه السلام بوده است.

3. عثمان بن سعید عمری، که از یازده سالگی در محضر امام هادی علیه السلام بود و بعدها یکی از نایبان خاص امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف شده است.

امام هادی(ع) در طول دوران امامت خود از سرکشان و حاکمان فاسد بنی عباس رنج زها و محنت های زیادی کشید و در این میان متوکل در ظلم و ستم به حضرت از دیگران پیشی گرفته بود.

متوکل به این دلیل که امام را یک تهدید بزرگ برای حکومت خود احساس می کرد، تصمیم گرفت تا با دور کردن امام از مدینه که پایگاه تشیع بود و همچنین حمله به یاران امام و نابود کردن آثار شیعیان، این تهدید را کم رنگ تر کند.

و در نهایت هم معتز که به تبعیت از حاکمان قبلی از مبارزه و عدم همکاری حضرت امام هراس داشت و رنج می برد تنها راه خویش را خاموش کردن نور خدا پنداشت و بدین ترتیب امام هادی(ع) نیز مانند امامان پیشین به مرگ طبیعی از دنیا نرفت بلکه در زمان این حاکم ظالم مسموم و سپس به شهادت رسید.

سالگرد شهادت امام (ع) بر همه شیعیان و محبان اهل بیت(ع) تسلیت باد