صحنه صحنه آن روز عظیم تاریخ بشریت سراسر درس و عبرت است

به راستی پنجاه سال پس از رحلت پیامبر خاتم (ص)، چه بر سر جامعه اسلامی گذشت که اینگونه حسین بن علی علیه السلام برای نجات این جامعه ی غرق در خطا و بیراهه، فداکاری و ایثار کند؟

این گمراهی و فساد آیا جز با غفلت از یاد پروردگار عالم و توکل و توسل به او شکل می‌گیرد؟

همین توکل به خداوند، بندگی محض و بی چون و چرای او و اخلاص در عمل اما در این سوی میدان نبرد نابرابر روز عاشورا، به منتها علیه خود می رسد؛ تا جایی که قاسم بن الحسن نوجوان ۱۳ساله کاروان اباعبدالله الحسین علیه السلام مرگ را شیرین تر از عسل می داند.

پایبندی به اصول انسانی و اخلاقی درست در جایی زیر سوال می‌رود که شقی ترین انسان ها آب را بر کاروان حسین علیه السلام می بندند و کودکان، زنان و یاران تشنه لب به میدان آمده حضرت سیدالشهدا را نظاره می کنند.

یا کمی بعد از آن همه جنایت، بی رحمانه ترین رفتار های غیر انسانی و خلاف اخلاق را با کاروان به اسارت درآمده زنان و دختران امام حسین علیه السلام انجام می دهند.

در همین زمینه در سوی حق و حقیقت میدان، عباس، اسوه وفاداری و علمدار نینوا خوب رسم ادب و اخلاق را به نمایش می‌گذارد و به همگان نشان می دهد آنجا که مشت هایش از آب پر می شود تا او را سیراب و سپس روانه میدان کند، اما فطرت خداجو، پاک و پایبند به اصول انسانی و اخلاقی پسر امیرالمومنین علیه السلام نمی گذارد هرگز این آب به لب تشنه ابوالفضل عباس علیه السلام برسد.

آزادگی و ایثار این دو بارزه پر اهمیت و اساسی نیز خوب در سپاه کوچک حسین‌بن‌علی دیده می‌شود.

تن به ذلت ندادن ها و برای ایستادگی در برابر ظلم از جان خود گذشتن ها؛ صحنه عاشقی یاران با وفای اباعبدالله الحسین علیه السلام با خداوند متعال است.

اما صبر؛

این واژه عظیم و پرمعنا، حقیقتاً در این روز بزرگ، معنا می گیرد. صبر در برابر تصمیم و مشیت الهی، صبر در برابر نامردمی ها، جهل ها و کج فهمی های مردمان فریب‌خورده، صبر در برابر پاره پاره شدن پاره های تن، در برابر شرهه شرهه شدن پیکر مطهر که تنها برای رضای الهی و بندگی پروردگار صورت می گیرد، بخشی دیگر از آن همه آموزه‌های این مکتب حقیقت است.

آری، عاشورا یقیناً برای همه تاریخ ماندنی است و سراسر درس، اگر عمیق به آن بنگریم.

پایگاه اطلاع رسانی 

حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر