دین؛ راهنما و چراغ راه سعادت بشر

دین در لغت به معنای شریعت و آیین است و در تعابیر قرآنی متشکل از قوانین، مقررات و اعتقاداتی است که در اداره یک جامعه مورد نیاز است و به تعریف علامه طباطبایی(ره): "دین روشی است برای زندگی بشر که مصلحت دنیوی انسان را در جهت کمال اخروی و حیات ابدی او برآورده می سازد."

پس دین باید از جانب کسی بیاید که شناخت جامعی از انسان داشته باشد.

ذات اقدس الهی به عنوان آفریننده تمام موجودات هستی شناخت و آگاهى کامل نسبت به انسان و جهان و رابطه این دو دارد و هدایت و راهبرى انسان نیز برای اوست پس حقیقتا دین حق، دینی است که از طرف خداوند به واسطه پیامبران آمده است.

کمال انسان و تامین سعادت همگانی هدف غایی در زندگی بشر است و دین خواهی و گرایش به دین امری ذاتی در وجود هر انسان است، به همین دلیل گسست میان انسان و دین را هرگز نمی توان و نباید انتظار داشت.

این رابطه برای انسان و یک جامعه انسانی دارای آثار و فوائدی است از جمله:

1. راهنمایی به زندگی با آرامش

آدمی زمانی به آرامش می رسد که زندگی با تمام فراز و فرود هایش برای او در مجموعه هستی میسر و مطلوب شود و به تعبیری بین آدمی و جهان آشتی برقرار گردد، تنها چیزی که می تواند این نیاز را برآورده سازد، یاد خداست.

قرآن کریم در این رابطه تاکید دارد که آرامش روان، تنها در سایه توجه به خداوند امکان پذیر است« ألابذکرالله تطمئن القلوب»

2. پاسخ به احساس تنهایی

انسان خدا باور هیچ گاه احساس تنهایی نمی کند و این از فوائد دین و دین داری است زیرا او همواره باور دارد که خداوند از رگ گردن به اون نزدیکتر است. «نحن اقرب الیه من حبل الورید»

3.شناخت سود و زیان

تجربه و آزمایش، تنها راهی است که به وسیله آن عقل انسان می تواند سود و زیان هرچیزی را درک کند، آزمون و تجربه نیز، نیاز به گذشت زمان طولانی و گاهی تحمل زیان فراوان دارد. اما با استفاده از دین حق که توسط پیامبران برای انسان آورده شده است، بدون آن که خطر و ضرری متوجه انسان باشد، سود و زیان کارها به او شناسانده شده است.

4. تفسیر خوشبینانه از مرگ

ترس از مرگ، احساسی است که اکثر افراد در طول زندگی با آن مواجه می شوند. این اضطراب به دلیل چگونه مردن، از دست دادن چیزهای خوب در زندگی و اطلاع نداشتن از آنچه بعد از مرگ قرار است اتفاق افتد، رخ می دهد. دین در این باره تفسیری خوش‌بینانه از مرگ به انسان می دهد که نه تنها آن را نابودی نمی داند بلکه می گوید مرگ تنها انتقال از یک نوع زندگی زودگذر به زندگی همیشگی و ابدی است.

5. معنا بخشیدن به زندگی

تشریح معنای زندگی، جاودانگی و هدفمندی هستی،‌ در پرتو تدبیر خداوند از اساسی ترین آثار دین است که معنای حقیقی و مطلوب از حیات انسان را به دست می‌دهد و به او حس خوش بینی، امیدواری و مسئولیت پذیری می دهد.

6. بهداشت، سلامت و آرامش روان

تحقیقات روان‌شناسان در رابطه با نقش دین در آرامش روح و روان نشان می‌دهد که آموزه های دینی در کنترل اضطراب، تحمل فشارهای روانی، کاهش افسردگی و خودکشی تاثیر مثبتی دارند و افراد پایبند به دین از ناراحتی روانی بسیار کمتری رنج می‌برند.

این بررسی ها نشان می دهد که بین جرم و جنایت و دین رابطه عکس وجود دارد و رفتارهاى مذهبى به مقدار قابل توجهی می تواند این موارد را کاهش دهد. همچنین مذهب مهم ترین عامل پاى بندى به خانواده، رضایت از ازدواج و کاهش طلاق است و عامل مهم در بهداشت روانى خانواده ها به شمار مى رود.

7. کاهش رنج ها و مشقت ها

در زندگی آدمی همواره تفاوت هایی بین خواسته های انسان و آنچه در واقعیت رخ می دهد، مشاهده می شود. گاه این تفاوت ها آنقدر زیاد می شود که تحمل آن، دردآور است. در برخی موارد انسان توانایی دگرگون کردن این شرایط رنج آور را هم ندارد. در این موارد بهترین راه سازگارسازى درون با خارج است و دین نیرومندترین عامل آشتى‌دهنده آدمی و ناملایمات و رنج هاست و رابطه ای شیرین بین این دو برقرار می کند.

همانطور که می دانیم بزرگترین اولیاى الهى چشنده تلخ ترین رنج ها بودند و صحرای کربلا عالى ترین نمایش شکوه ایمان در سازگارى جهان درون و برون و شیرین نمودن رنج و سختى در جهت مقاصد و اهداف بلند الهى و انسانى است. آنجا که حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با دیدن آن همه رنج و مصیبت و زخم هاى بسیار فرمود: «رضا الله رضانا اهل البیت» و زینب کبرى(س) پس از تحمل آن همه دشوارى طاقت فرسا مى فرماید: «ما رأیت الّا جمیلا» به خوبی نشان می دهد که ایمان نه تنها رنج انسان را کاهش مى دهد، بلکه اگر این رنج در راستای هدفی الهی باشد آن را شیرین و دلپذیر می کند.