فاطمه و تحملی 18 ساله

دختر پیامبر مهربانی و رحمت، ختم رسل، محمد مصطفی(ص) در روز 20 جمادی الثانی سال پنجم پس از بعثت در مکه به دنیا آمد. مفسران قرآن، آیه آغازین سوره کوثر را به فاطمه (س) نسبت می دهند و او را خیر کثیر و بقا و گسترش ذریه پیامبر اکرم(ص) ذکر نموده‌اند. فاطمه نامیده شد؛ به معنی بریده شده و جدا شده؛ و به گفته پیامبر اکرم(ص) او فاطمه نامیده شد چون خود و شیعیانش از آتش دوزخ بریده و برکنار هستند.

فاطمه زهرا(س)، به ام ابیها معروف شد ؛به معنای مادر پدر ؛ و رسول اکرم (ص) دخترش را با این وصف می‌ستود؛ زیرا پس از وفات خدیجه (س) مایه دلگرمی و آرامش رسول خدا بود.

در سراسر زندگانی صدیقه طاهره (س)، مکارم اخلاقی و رفتارهای نمونه و انسانی فراوانی به چشم می خورد. فاطمه زهرا (س) دوران کودکی اش را در اوضاع نابسامان و بحرانی صدر اسلام گذرانید که بدون شک در روح وی تأثیر فراوان داشته است. از سویی دیگر و پس از گذراندن سختی های نوجوانی، جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل می شود و فرمود: "ای محمد! خدا می‌فرماید فاطمه را به عقد علی درآور، خداوند علی را برای فاطمه و فاطمه را برای علی پسندیده است" پس حضرت فاطمه (س) با مهری اندک به خانه امام علی (علیه السلام) قدم می گذارد.

اما زندگی پر فراز و نشیب فاطمه زهرا(س) پس رحلت پدر و مادر گرامی اش غرق در سوگ و ماتم شد.

حالا دختر رسول اکرم(ص)، با انبوهی از بی مهری ها، ظلم و ستم های فراوان ربرو است. پس از پیامبر ناجوانمردی های فراوانی در حق فاطمه روا داشته شد و البته یکی از آن ها مسئله فدک بود، قریه‌ای آباد و سر سبز با چشمه های جوشان و نخل های فراوان خرما که خاکی حاصلخیز داشت. پیامبر مطابق فرمان الهی در زمان حیات خویش آن را به فاطمه (س) بخشید فاطمه(س) و امیر مومنان (ع) نیز از برداشت محصولات فدک، حقوق کارگران را می‌پرداختند و در میان فقرا تقسیم می‌ کردند.

اما دیری نپایید و پس از رحلت رسول الله(ص)، حدیثی را به پیامبر نسبت دادند که انبیا از خویش ارثی باقی نمی‌گذارند و ادعا کردند آنچه از پیامبر مانده، به تمامی مسلمانان تعلق دارد.

این مسئله سبب شد نهایت فصاحت و بلاغت و همچنین مقام علمی والای فاطمه (س)  با ایراد خطبه ای در این زمینه در مسجد به نمایش گذاشته شود به گونه ای که جای جای این خطبه و احتجاجات این بانوی بزرگوار به قرآن کریم و همچنین بیان علت تشریع احکام، سندی محکم بر دریای بی‌کران علم اوست و خط بطلانی بر ادعای دشمنان و بدخواهان.

فاطمه زهرا (س) در بخشی از خطبه فدکیه می‌فرماید: "پس خداوند ایمان را موجب پاکی شما از شرک، نماز را موجب تنزیه و پاکی شما از تکبر، زکات را باعث تزکیه و طهارت روح و رشد و فزونی در روزی، روزه را موجب پایداری اخلاص، حج را باعث استواری دین، دادگری و عدل را موجب انسجام و تقویت دلها، اطاعت و پیروی از ما را باعث نظم و آسایش ملت، رهبری و پیشوایی ما را موجب امان از جدایی و تفرقه، جهاد را موجب عزت و شکوه اسلام، صبر و پایداری را کمکی بر استحقاق و شایستگی پاداش، امر به معروف را به مصلحت عامه مردم، نیکی به پدر و مادر را سپری از خشم پروردگار، پیوند و پیوستگی با ارحام و خویشاوندان را موجب کثرت جمعیت، قصاص را موجب جلوگیری از خونریزی ها، وفا به نذر را موجب قرار گرفتن در معرض آمرزش، پرهیز از کم فروشی را موجب عدم زیان و ورشکستگی، نهی از آشامیدن شراب را به خاطر پاک بودن از پلیدی، دوری جستن از تهمت ناروا را انگیزه‌ای برای جلوگیری از لعن و نفرین، پرهیز از دزدی را موجب حفظ عفت و پاکدامنی قرار داد و خداوند شرک ورزیدن نسبت به خود را از آن جهت حرام فرمود که بندگان در بندگی خود نسبت به ربوبیت او اخلاص پیشه کنند، پس از خداوند بدان گونه که شایسته است پرهیز داشته باشید و تقوا پیشه کنید و جز درحال مسلمانی از دنیا نروید و خدا را در آنچه که شما را بدان امر می‌کند و آنچه که نهی می‌کند فرمان برداری کنید. زیرا تنها بندگان دانا از خداوند خوف و ترس دارند."

فاطمه، فاطمه است . . .

به راستی که این بانوی بزرگ عالم هستی در دوران کوتاه حیات خود انبوهی از اندوه، غم و ناجوانمردی را احساس کرد. روزهایی که همسرش علی (ع)، با مظلومیت تمام، با وجود سفارش پیامبر و ابلاغ الهی مبنی بر حاکم و ولی مسلمین پس از پیامبر (ص)، ظلم و ستم بر آن حضرت روا داشتند از سخت ترین روزهای زندگی دخت نبی اکرم (ص) بود.

همه این روزها بر فاطمه می گذشت، اما او برای بهترین فرزندان جهان هستی مادری می کرد. برای علی(ع) و این روزهای مشقت بارش همسری، و البته پناهی جز تربت پدر برای بیان غم و اندوه این روزگار دون مایه را نداشت.

فاطمه (س) در این مدت بارها اعتراض و نارضایتی خویش را از اقدام گروهی که خلافت را به ناحق از آن خویش نموده بودند، اعلام کرد و از آنان و عده‌ای که در مقابل آن سکوت کردند، انتقاد.

سرانجام فاطمه (س) به دلیل شدت ضربات و لطماتی که به او بر اثر هجوم به خانه‌اش و وقایع پس از آن وارد گشته بود، بیمار شد و در بستر بیماری افتاد و چقدر سخت بود برای علی(ع) روزهای پر کشیدن تنها پناه و دلخوشی اش، تنها یادگار پیامبرش؛ و چه غم انگیز بود حسن، حسین و زینبی که باید بی مادری را از طفولیت تجربه می کردند.

دیدار حسن با مادرش زهرا در روز تیر خوردن جنازه اش بر روی دست تشییع کنندگان بود و زینب و حسین نیز . . . . آن سرزمین بلا و آن مصیبت های تلخ و پلید و حقارت بار وارد شده به آنان از سوی انسان نماهای حیوان صفت و پست .

زهرا گویی در آن دنیا نیز قرار است مصیبت ببیند. به حقیقت که این خانواده هرگز روی خوش دنیا را ندید اما، بندگی در برابر معبود را به معنای واقعی به نمایش گذاشت.

در ایام بیماری، فاطمه (س) به علی(ع) وصیت نمود که پس از وفاتش، او را شبانه غسل دهد و کفن و دفن کند و احدی از کسانی که در حق او ستم روا داشته‌اند، در مراسم تدفین و نماز خواندن بر جنازه او حاضر نباشند.

سرانجام روز سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری فرا رسید. فاطمه (س) بر اثر حوادث ناشی از هجوم به خانه ایشان، در حالی که از عمر مبارکش 18 سال بیشتر نمی‌گذشت به شهادت رسید.

شهادت آن حضرت و ایام فاطمیه بر همه رهروان، شیعیان و علاقه مندان به اهل بیت (علیهم السلام) تسلیت باد