دستاوردهای روزه داری

ازاین‏ رو در این نوشتار برآنیم تا گوشه‏ هایى از آثار و برکات عظیم این فریضه الهى را بیان نماییم:

اثر تربیتی و روحی
یکی از مهمترین جنبه های روزه تاثیرات روحی و تربیتی است که بر انسان می گذارد، در واقع روزه داری، تمرین آمادگی برای مقاومت، خود سازی و کسب تقوا است. در ماه مبارک رمضان، روزه دار باید در حال روزه با وجود گرسنگی و تشنگی از غذا، آب و بعضی لذات چشم بپوشد. به عبارتی باید از وسوسه های دشوار شکم و شهوت پرستی بگذرد و ثابت کند که می تواند زمام امور نفسش را به دست گیرد چرا که از جمله اموری است که پیامبر اکرم (ص)همواره پس از خویش، برای امتش نسبت به آنها بیمناک بوده است.
شخص روزه دار از انواع غذاها و نوشیدنی هایی که در اختیارش است چشم پوشی می کند . حتی در لحظاتی که تشنگی و گرسنگی به او فشار می آورد باز هم به سراغ آن ها نمی رود و این مقاومت و خودداری ها انسان را همانند درختی تربیت می کند که در لابلای صخره ها می روید و نوازش گر شاخه هایش، طوفان های سخت و آفتاب سوزان و سرمای زمستان است و این رویارویی با انواع محرومیت ها او را بسیار محکم و سخت می کند.
همچنین روزه موجب غفران و آمرزش گناهان و معاصی انسان است، به وسیله روزه نجات از آتش جهنم و عقوبت پروردگار حاصل می شود و امام علی (ع) در رابطه با این ویژگی روزه می فرمایند: «روزه ماه رمضان سپر است از عقاب الهی.»( نهج البلاغه)

اثر اجتماعی اخلاقی
از دیرباز در هر جامعه ای، یکی از عوامل ایجاد تنش و نارضایتی مردم ، فاصله طبقاتی میان تهیدستان و توانمندان است و به هر میزان اختلاف طبقاتی، عمیق تر گردد، ناهنجاری های اجتماعی افزون تر می شود. دین مبین و حیات بخش اسلام با تکیه بر اصل عدالت اجتماعی، نهایت تلاش و کوشش را در تنظیم روابط جامعه به کار برده و احکامی را قرار داده تا این فواصل و اختلافات به حداقل برسد. روزه یکی از همین احکام است که به سبب آن، شرایطی پدید می آید تا ثروتمندان با درک موقعیت محرومان، سعی بر کاهش دادن فشارهای اقتصادی و رنج های اجتماعی آنان داشته باشند و روحیه برادری و همگرایی را در میان مردم بیشتر و اختلافات و کینه توزی ها کمتر گردد. لذا از امام صادق (ع) نقل شده است که: «به راستی خداوند روزه را واجب کرد، تا به وسیله آن بین تهیدستان و ثروتمندان برابری ایجاد کند و سرمایه داران مسلمان گرسنگی و درد فقیران را لمس نمایند تا بر آنان شفقت ورزند و ترحم کنند.»( وسائل الشیعه)
 

اثر بهداشتی و درمانی
روزه، علاوه بر آثاری که بر روح و روان روزه دار و جامعه دارد، باعث سلامت جسمانی نیز می گردد. روزه تمام دستگاه های بدن را از خستگی رها می سازد، عمر را طولانی می کند، به جسم نشاط تازه می بخشد و آدمی را از کسالت و سستی دور می سازد. روزه، سبب می شود که چربی های بدن، به مصرف احتراق داخلی یا سوخت و ساز آن برسند.
امروزه در علم پزشکی ثابت شده است که روزه داری، هیچ صدمه ای به نسوج عضلانی و استخوانی بدن وارد نمی سازد. یک پزشک آمریکایی به نام دکتر کاریو درباره روزه داری اینگونه می نویسد: «هر شخص بیمار باید در سال مدتی از غذا پرهیز کند؛ زیرا مادامی که غذا به تن می رسد، میکروب ها در حال رشدند، ولی هنگامی که از غذا پرهیز شود، میکروب ها روبه ضعف می روند.» وی همچنین می افزاید: روزه ای که اسلام واجب کرده است، بزرگترین ضامن سلامتی تن است.
پیام آور بزرگ اسلام، پیامبر اکرم (ص) قرن ها پیش، این مطلب را در کلامی ژرف چنین فرمود: « معده، خانه تمام دردهاست و پرهیز و امساک بالاترین داروهاست.»( بحارالانوار)

اثر عرفانی و معنوی
خدای متعال در حدیث قدسی می فرماید:« از میان اعمال و عبادات فرزندان آدم، فقط روزه برای من است و من پاداش روزه ام.» اگر کمی در معنای این حدیث قدسی تامل کنیم در می یابیم که این بیان مقدس که من پاداش روزه ام یعنی، خودم را به او می دهم، یعنی او را خداگونه می کنم. چنان که در حدیث قدسی آمده است: ... وقتی که بنده ام در اثر عبادت و کارهای شایسته به من نزدیک شود، او را دوست خواهم داشت و در نتیجه آن، او به واسطه من می گوید و می گیرد.
در نهایت اگر روزه، با اخلاص، عشق، محبت و از سر بندگی، عبودیت و اجابت امر الهی انجام شود، در حقیقت فراتر از رفتن به بهشت و نرفتن از جهنم عمل می کند. در واقع می توان روزه داری را با این نگاه عرفانی این گونه تفسیر کرد که من روزه می گیرم نه برای بهشت و رهایی از جهنم؛ بلکه از باب عشق به معبود، معشوق و محبوب و چون خدای من امر می کند به روزه، من به این امر اهتمام دارم.

پایگاه اطلاع رسانی حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر