آیات و روایت متعدد و نقل های بزرگان دین همه گواه از اهمیت ویژه این روز پر رمز و راز در میان مسلمانان جهان دارد.
چه آنجا که عرفه به شناخت و معرفت تعبیر می شود و چه آنجا که به صبر و شکیبایی معنا می گیرد، در هر حالتی این ذات ربوبی پروردگار عالم است که این روز را فرصتی برای بندگان خویش قرار داده تا عقده دل گشایند و با حال تضرع و نیایش در پیشگاه معبود خویش استغفار کنند.
کاروان زائران خانه خدا نهم ذی الحجه (روز عرفه) به عرفات می رسند، وقوف می‌کنند و تا غروب روز بعد به دعا و نیایش می‌پردازند؛ تا آمرزیده شده و مورد بخشش خداوند قرار گیرند و آماده برای ورود به حریم الهی شوند.
عرفه مظهر خلوص بنده در پیشگاه خالق است، جلوه گاه دلدادگی ها و دل کندن هاست. روی آوردن از هر آنچه فانی و دنیایی است، به سوی باقی و ماندنی است. عرفات میعادگاه تفکر است.
سرزمینی که میزبان نزول آخرین سوره قرآن بر قلب پیامبر رحمت و مهربانی حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم بوده است.
عرفات درست همان جایی است که توبه حضرت آدم(ع) از سوی حق تعالی پذیرفته می شود.
عرفات همان صحرایی است که نوای راز و نیاز مولایمان حسین علیه السلام با آن مضامین عمیق و الهی اش را به گوش شنیده و خوب احساس کرده است.
عرفات حقیقتا سرزمین بخشش است و محل ادراک و شهود. عرفه، روز بازگشت به اصالت انسانی است.
قدرت، نژاد، رنگ، شهرت و ریاست در عرفات بی معناست، همه در کنار هم چونان محشر و قیامت چشم بخشش به پروردگار دارند به گونه‌ای که حتی تصور بخشیده نشدن از سوی باری تعالی در این روز و در آن مکان، خود گناهی بزرگ است. اگرچه نه در جوار حرم امن خداوند در عرفات هستیم و نه مشرف به آستان مقدس حضرت سیدالشهدا شده‌ایم، اما در عرفه در هر کجای این کره خاکی که باشی با دلی شکسته دست به سوی آسمان محبت و هدایت الهی دراز کن و از او طلب مغفرت کن.
پایگاه اطلاع رسانی
حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر