طلاب جهادی بیماران را امیدوار می‌کنند

هرگاه واژه «جهاد» را می‌شنویم یاد نبردهای سخت با دشمنان می‌افتیم و تصویر فیلم‌های 8 سال دفاع مقدس در ذهنمان نقش می بندد اما همانطوری که نوع جنگ عوض شده، نوع جهاد هم متفاوت شده است.

از روزی که کرونا در کشور رخنه کرد و ماسک و سایر وسایل بهداشتی مهمان صورت و زندگی ما شد، افرادی بودند که فکر یاری افتادند و به شکل داوطلبانه به کمک کادر درمان آمدند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حوزه نمایندگی ولی فقیه در هلال احمر به نقل از تارنمای اطلاع رسانی این جمعیت؛ بیمارستان نورافشار وابسته به هلال احمر بعد از ماه رمضان و با همکاری حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر، میزبان گروهی از طلاب است که به صورت جهادی در این بیمارستان به کادر درمان کمک می کنند، جوان هایی که خودشان دغدغه هایی مانند اجاره خانه، کار، درس و دغدغه هایی که همه ما داریم را دارند اما به گفته خودشان آمدند تا امید را در دل بیماران زنده کنند.

وقتی به بیمارستان رسیدیم طلبه جوانی با گان آبی و ماسک و عمامه، بالای سر یک بیمار با مشکل حاد تنفسی در آی سی یو بیمارستان بود و در حال صحبت با پزشک او بود، بعد از اینکه از آی سی یو خارج شد متوجه شدیم اسمش امیرحسین قربانپور است، مسئول گروه جهادی مستقر در بیمارستان.

او که مدت زیادی است در گروه جهادی بصیر عضو شده است در خصوص گروهشان گفت: کل گروه 150 نفر هستند که به شکل شناور وارد بیمارستان ها می شوند و به کادر درمان کمک می کنند، البته بیمارستان ها هیچ اجباری برای پذیرش نیروهای جهادی ندارند و در صورت اعلام نیاز، ما به بیمارستان ها خواهیم رفت.

قربانپور که عضو هسته مرکزی گروه جهادی بصیر است، گفت: اوایل شیوع بیماری کرونا خیلی واهمه در سطح جامعه زیاد شده بود حتی افرادی که به علت کرونا از دنیا می رفتند بر اساس موازین شرعی کفن و دفن نمی‌شدند برای همین گروه جهادی بصیر تصمیم گرفت تا اولین غسالخانه بیمارستانی را در بیمارستان حضرت بقیه الله ایجاد کند، کم کم بعد از اینکه آن مشکل حل شد، فشارهای زیادی به کادر درمان می آمد برای همین ما تصمیم گرفتیم تا جایی که در توان داریم از حجم کاری آنها کم کنیم.

این طلبه گفت: بعد از اینکه پزشکان و روانپزشکان نسبت به ابعاد بیماری کرونا شناخت کافی را به دست آوردند متوجه شدند یکی از عوامل مهم مرگ بیماران کرونایی، ترس است، اینجا بود که رسالت ما به عنوان نیروهای جهادی وارد فاز جدیدی شد، آن هم القای حس مثبت به بیمار و همراهی معنوی آنها در زمان بستری تا لحظه ترخیص.

او ادامه داد: به هرحال بیماران کرونایی بین 10 تا 15 روز ممنوع الملاقات هستند، از طرفی ندیدن خانواده و اقوام از طرف دیگر ترس کرونا، روند درمان را با مشکلات جدی مواجه می کند، به همین دلیل ما بالای سر بیماران هستیم و سعی می کنیم با محبت و شوخی دل آنها را آرام کنیم.

این طلبه جوان افزود: خیلی از بیماران، ابتدا که وارد بیمارستان می شوند با متلک و ترشرویی با ما برخورد می کنند اما بعد از مدتی خودشان با ما گرم می گیرند و صمیمی می شوند تا جایی که بعد از ترخیص هم ارتباط ما باهم برقرار است.

مسئول گروه جهادی مستقر در بیمارستان نورافشار تلفن همراه خودش را نشان داد و گفت: در لیست مخاطبان تلفن بچه ها، تعداد زیادی شماره تلفن وجود دارد که صاحبانش از دنیا رفتند و دیگر هرگز صدای آنها را نخواهیم شنید و این واقعا از لحاظ روحی ما را آزار می‌دهد.

از امیرحسین قربانپور در خصوص واکسن پرسیدم که گفت: ما هنوز واکسینه نشدیم اگر هم تصمیمی برای واکسینه کردن ما باشد من به عنوان عضو مرکزی گروه به اعضا اطلاع رسانی می کنم اما خودم شاید نزنم، به هرحال ما پروتکل های بیمارستان ها را رعایت می کنیم به‌علاوه اینکه در محیط ایزوله هستیم.

سید حسین موسوی یکی دیگر از بچه هایی است که در بیمارستان حضور داشت، موسوی که در زلزله کرمانشاه و سیل سوسنگرد هم کار جهادی کرده است، از اول موج چهارم کرونا به گروه بصیر اضافه شده است.

او گفت: بیشتر مردم باورشان نمی شود که ما داوطلبانه در حال خدمت هستیم و دستمزدی نمی گیریم اما حقیقتا بهترین دستمزد را وقتی می‌گیریم که خوشحالی بیماران ترخیص شده را می بینیم.

محمد مهدی احمدی به نظر، کوچکترین عضو گروه جهادی مستقر در بیمارستان نورافشار است وقتی که سنش را پرسیدم، فهمیدم حدسم درست بود، محمد مهدی متولد 76 و چند هفته ای است که خانواده اش را ندیده است، از او در خصوص علت حضورش پرسیدم که گفت: زمانی که حس کنیم کسی به کمک ما نیاز دارد تلکیفمان این است تا به همنوع خودمان کمک کنیم، خب کرونا که این موضوع را چند برابر مهمتر کرد، اگر حتی یک قدم من برای بهبود بیمار که بستری است فایده داشته باشد، من باید آن یک قدم را بردارم.

احمدی که با نگرانی از دغدغه های تحصیلی اش حرف می زد ادامه داد: درسم خیلی برای من مهم است اما نمی توانم اینجا نباشم و شاهد از بین رفتن هموطنانم باشم.

مریم خدابخشی طلبه سطح سه حوزه علمیه الزهرا در گیشا آخرین نفری بود که حاضر شد با من مصاحبه کند، خدابخشی که از اول پای ثابت گروه بوده، در 11 بیمارستان مختلف به عنوان نیرو جهادی کار کرده؛ از تیمم و غسل اموات کرونایی تا همیار معنوی بیماران.

مریم خدابخشی که در این مدت با بیماران زیادی برخورد داشته می گوید: بعضی روزها من حتی با 100 بیمار برخورد داشتم و نکته مهمی که در بیشتر آنها با هر نوع اعتقادی نمایان بود، حس توسل بود، آنها دنبال چیزی بودند که امیدوارشان کند و ما سعی می کردیم کنار آنها باشیم و آنها را امیدوار نگهداریم.

حضور طلاب جوان یک دلگرمی برای بیماران مبتلا به کرونا ایجاد می کند و به آنها امید به زندگی می دهد، آنها عملی مشابه به کادر درمان انجام می‌دهند با این تفاوت که کادر درمان، از جسم بیمار مراقبت می‌کند ولی طلاب جهادی تسکین روح بیمارند و حضورشان در کنار کادر درمان امری پسندیده است.