در این دعای شریف می فرماید: " اللهمّ قَرّبْنی فیهِ الى مَرْضاتِکَ؛ پروردگارا! در این روز پربرکت مرا به رضایت و خوشنودی خویش نزدیک کن. و جَنّبْنی فیهِ مِن سَخَطِکَ و نَقماتِکَ؛ و از خشم و عذاب خود برهان. و وفّقْنی فیهِ لقراءةِ آیاتِکَ؛ در این ماه توفیق تلاوت قرآن را بر من ارزانی دار تا برسفره قرآن مهمان باشم. برحْمَتِکَ یا أرْحَمَ الرّاحِمین؛ به رحمتت، ای رحم‌کننده‌ترین رحم‌کنندگان."
اولین تقاضای روزه‌دار از خداوند همانا رضایت پروردگار است. انسان عاشق همه سعی و تلاش خود را به کار می گیرد تا رضایت معشوق خود را به دست آورد و همه ما عاشق خداوند هستیم، معبود، معشوق و محبوب ما خداوند تبارک و تعالی است زیرا که او معبود و ما عبد او هستیم و اگر به در خانه خدا نرویم و از او طلب رضایت و خشنوی نداشته باشیم پس چگونه می‌توانیم رضایت خلق خدا را به دست آوریم، همان گونه که امام علی(ع) فرمودند: « مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ هر کس [رابطه] میان خود با خدا را اصلاح کند، خدا [رابطه] میان او و مردم را اصلاح فرماید.".
نکته قابل توجه در این میان آن که چگونه می‌توان دریافت خداوند متعال از ما راضی است.
یکی از کلیدی‌ترین فرمول‌هایی که با استفاده از کلام معصومین(علیهم السلام) می‌توانیم به آن دسترسی پیدا کنیم تا رضایت خداوند را درک نمائیم، مراجعه به دل است بدین گونه که آیا ما از خدا راضی هستیم و نسبت به قضا و قدر و اموری که خداوند برای ما رقم و تعیین نموده است، رضایت داریم و شاکریم و یا تنها در زبان و بیان مدعی هستیم. این که فریاد بر آوریم "یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِیمًا" آیا در عمل هم تأسی به صاحب کربلا و وجود حضرت سیدالشهداء داریم.
جابر بن عبدالله انصاری از اصحاب رسول خدا که با کهولت سن در اواخر عمر بسیار بیمار شده بود از سوی امام باقر(ع) به مورد عیادت قرار گرفت و از حال وی پرسیدند. جابر به گمان این که دیگر بالاترین مفهوم و درک را بیان می کند و بالاتر از آن قابل تصور نیست پاسخ داد درحالی هستم که مرگ را از حیات بهتر دوست دارم، فقر را از غنا بیشتر می پسندم؛ مرض و بیماری را بر صحت ترجیح می دهم. امام باقر(ع) به وی می‌فرمایند: اما ما این گونه نیستیم! ما در حالتی هستیم که برای ما فرقی نمی‌کند فقر باشد یا نباشد، حیات باشد یا مرگ قرار گیرد، صحت مقرر گردد یا مرض عارض شود، پیری بیاید یا جوانی چرا که هر چه را که او برای ما بپسندد ما هم همان را می‌خواهیم"
این مضمون را در بیان بابا طاهر در رباعی معروف نیز می توان ملاحظه کرد که :
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
لذا هر آنچه خداوند برای ما مقدر کرده باید بپذیریم تا به این ترتیب رضایت پروردگار نیز حاصل گردد.
در کلام نورانی پیامبر اکرم (ص) آمده است که "خداوند از سه گروه تعجب می‌کند: کسی که در حال نماز است و میداند به سوى چه کسى دست را بالا برده و ایستاده است ولی در نماز حضور قلب ندارد، کسى که خوراک یک روز را دارد، با این وصف در فکر مخارج فرداست و برایش تلاش مىکند و کسی که می‌خندد در حالی که نمىداند من از او راضی هستم یا خیر"
در این دعای نورانی روز دوم ماه مبارک رمضان، دومین و سومین خواسته انسان روزه‌دار از خداوند نیز قرار گرفته و می‌خواهد خداوند او را از خشم و عذاب خود رهایی بخشد و در ماه مبارک رمضان تمرین بندگی و بنده خوب بودن را نصیب نماید تا واجبات را انجام و محرمات را ترک کند.
همچنین او را به تلاوت قرآن، آیات نورانی که شفابخش، رحمت، سراج منیر و فرقان هستند و در این ماه مبارک تدبر نیز در آن داشته باشد موفق بدارد تا به عنوان چراغ و مشعل راه در زندگی بهره‌مند شود.
دل انسان به واسطه مشغول بودن در دنیا گاهی زنگار می‌گیرد و به فرموده پیامبر اکرم(ص) پنج شاخص دل را صفا می‌دهد و سختی قلب را برطرف می‌کند که عبارت از ملاقات با خداوند با قلبی آرام، همنشینی علما، دست محبت و یاری بر سر یتیم کشیدن، نیمه شب استغفار کردن، کم خوابیدن شب و روزه است که باید در این جهت توجه لازم وجود داشته باشد.
از خداوند رحمان در این ایام مبارک و نورانی درخواست می نماییم که صفای دل نصیب گرداند و توفیق دستیابی به رضایت آن چه برای ما از سوی خداوند متعال مقرر گردیده و در نتیجه آن رضایت خداوند از رفتار، کردار و اعمال ما را عنایت فرماید.
حجت الاسلام و المسلمین مجتبی شعشعی
مسئول دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در جمعیت هلال‌احمر استان یزد