Print Logo
جمعه 5 اردیبهشت 1399 ساعت 11:21

رمضان؛ فرصتی برای انسانیت و بندگی


گوش هایمان به نجواهای شبانه مناجات شعبانیه، با آن مضامین عمیق و عرفانی اش آذین بسته است. چشم هایمان با زلالی از معرفت تطهیر گشته و اکنون پس از وداع با دو ماه بزرگ رجب و شعبان، مسیر عشق را یافته و کوله باری از رحمت پروردگار را برای ورود به میهمانی بی‌نظیر الهی آماده کرده ایم.

یک سال انتظار حاضر شدن در این ماه پر رمز و راز را کشیده ایم و چندی دیگر دوباره فرصت نفس کشیدن و زندگی کردن در هوای بهاری و الهی رمضان را خواهیم یافت. و چه بی حد و اندازه این ماه در پیشگاه خداوند، عظیم، عزیز و اعتبار دارد. رمضان با همه زیبایی ها و فرصت هایش، مأمنی امن است برای میقات بندگی و میعادگاه وصول به معبود. ذوق و شوق انسانی است که یک سال برای رسیدن به آن انتظار کشیده است. نیمه ای از آسمان الهی است که ۳۰ روز بر روی زمین فرش می شود و نیک و بد را به گرمی در دلش می فشارد. رمضان را اگر خوب بنگری گوشه گوشه اش مملو از آوای دلنواز الهی است، سحرهایش با آن حال خلوص و خاص و دعایی که سنگینی تاریکی شب و سکوت دلت را می شکند. سحرهایی از جنس تضرع و پشیمانی اما سراسر امید به رحمت حق. این ماه به نیمه که می رسد نیز از خوان کریم اهل بیت متنعم می شوی. یا به وقت افطار که طنین ربنا حجمی از ملکوت را به گستره زمین می گستراند و جلای روح و جان می شود. گویی در لحظه اذان، تهی می شوی از زنگارهای دنیایی. شب هایی که به سپیده گره می خورد و خواب را به دیدگان مومنان راه نمی‌دهد. شب های با عطر قرآن و مناجات های عاشقانه، شب هایی که خلوت بنده و خالق را به معنای واقعی رقم می‌زند و سرنوشت مقدر می‌کند. شب هایی که باید با سوز دل بر غریبی مولود کعبه گریست و ناله های در چاه امیر مومنان را به یاد آورد. چه عظیم شب‌هایی است، اگر تامل کنیم. فصل، فصل رویش جوانه های امید و تحول روح است. فصل راز و نیاز و نیایش. فصل رهایی از گذشته ای تاریک و پرواز بر فراز آسمانی از نور. این ماه، عجیب ماهی است. ماهی که پروردگار خود میزبانی می‌کند بندگانش را. در را به روی همگان می گشاید خوب و بد وارد می شوند و فرصت پرواز دارند؛ وارد می شوند و خدا میزبان آنهاست و قلم عفو و بخشش به دست گرفته است. این ماه همه آنچه که می تواند تو را به انسانیت، عزت و سربلندی در پیشگاه خالق بی همتا برساند را در دل خود جای داده و برای تو مهیا ساخته است. حفظ و پرهیز از خوردن و آشامیدن، آری همان احساس محرومیت در عین احتیاج و نیاز و البته حفظ زبان از دروغ و تهمت و افترا، شاید وسیله‌ای باشد برای نیل به سعادت و خوشبختی و تمرینی برای پرهیزگاری. دل سپردن به آیه ها و اشاره‌های قرآنی در بهار قرآن، حقیقتا طراوت روح و شکوه جان را در پی خواهد داشت. رمضان ضیافت عشق است و خلوص، شکوه عبادت است و کوهساری از چشمه ها و آبشارهای معرفت الهی. حلول این ماه عزیز بر همه مومنان و مسلمانان و بندگان الهی تهنیت باد.

پایگاه اطلاع رسانی

حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر