اگرچه هزار و چهارصد سال از آن واقعه عظیم و دردناک تاریخ بشریت می گذرد، اما مرور بسیاری از صحنه‌های پر رمز و راز و عبرت آموز آن تازه تر و شنیدنی تر می شود.
به راستی که آراسته شیعه واقعی است تا با تدبر و تأمل در مضامین عمیق حرکت حسین علیه السلام و یاران با وفایش درس های سراسر با عظمت آن را مسیر حقیقی زندگی خویش سازد.
اگرچه قرنها می‌گذرد اما وفای به عهد و در مقابلش بدعهدی نامروتان روزگار، تنها به خاطر وعده‌های دنیایی مسئله ای نیست که به تاریخ سپرده شود و چه تلخ بود همه بی وفایی هایی که اهل کوفه به پسر فاطمه و علی (علیهم السلام) روا داشتند و چه اسفبار برای مردمی که تن به ذلت دنیا داده و آخرتشان را به بدعهدی سیه کردند.
اگرچه قرن ها می‌گذرد اما ظلم این نشان بی نشانی دنیا که هرگز پایدار نخواهد بود و عاقبتی نخواهد داشت، قصه ای نیست که رهسپار صفحات تاریخ گردد.
همین حوالی ها و در همین عصر و زمان نیز آنقدر هست که سایه اش بد زندگی ها برای مردمانی بی گناه و بی پناه به وجود آورده است. ظلم همیشه ظلم است و اما این در مقابلش ایستادگی است که اگرچه آنجا نتیجه ای لحظه ای نداشته باشند لیکن ۱۴۰۰ سال سینه های عاشق را مالامال از نام حسین علیه السلام می‌کند.
اگرچه قرنها می‌گذرد اما صبر آن چشمه واقعی و عجیب، که اسطوره‌ای چون زینب کبری سلام الله علیها آن را اینگونه تعبیر می نشاند نیز، هرگز کهنه نمی‌شود.
آن زمان که پاره های تنت در مقابل دیدگانت پاره پاره می شوند، آنگاه که باید تا خرابه های شام را هم سفر با سرهای بر نیزه شده عزیزانت باشی، یا وقتی که کودکان و دخترانت را آواره در بیابان پر خار و خاشاک، فراری از آتش خیمه های سوخته بنگری و در نهایت هیچ چیز به جز زیبایی ندیده باشی، ملقب به کوه صبر خواهی شد...
جان مایه این صبر جز ایمانی محکم و پایدار نمی‌تواند باشد، ایمانی از عمق جان، آمیخته با عطر الهی که در قلب و درون زینب کبری سلام الله علیها خوب نشسته بود و خوب مشق امروزمان شد. اگر اما بنگریم و تامل کنیم.
ادب، وفاداری، احترام و آزادگی نیز مشمول هزار و چند صدسال گذر زمان نخواهد شد. درسهایی برای همیشه تاریخ بشریت و انسانیت و آزادگی است.
در آن سوی قصه اما شقاوت، کوردلی، تباهی و رذالت و پستی تنها برای چند صباح زندگی دنیایی، البته با اما و اگر و شاید و باید هایش نیز خوب دیده می‌شود.
بگذریم، بگذریم که حسین(ع) نه با مقصود های دنیایی، که به دعوت همین بی مروتان عالم، برای اشاعه اسلام ناب و حقیقی جدش رسول الله، عرفات را وداع گفت.
بگذریم که حسین فرزند بهترین های عالم بود و جدش فرستاده پاک پروردگار...
حسین و ۷۲ یار با وفایش انسانهایی بودند که در برابر بدترین عالمیان که تنها طمع به خون ایشان کرده بود و بس، تن به ذلت تسلیم در برابر غیر خداوند نداد تا قرن ها از این واقعه تلخ تاریخ، عاشورایش اسلام و آزادگی را در جهان فریاد زند.
بیان صحنه های ناب و عبرت آموز عاشورای حسینی علیه السلام آنقدر هست که در این مجال نمی گنجد، لیکن باید گفت و دانست که عاشورا حقیقتاً مکتبی است بزرگ و انسان ساز.