مگر نه این است که هزار و چند صد سال از آن واقعه ی بزرگ تاریخ ، همان انتخاب برای ولی عصر (عج) شدنت می گذرد؟ اما امروز دوباره در سالگرد ولایت و امامتت، می خواهم با تو اینگونه سخن بگویم:
مولای همه ی منتظران جهان، از اندیشه ی پاک یک کودک به انتظار بازگشت پدر، از غم گلوی یک مادر در انتظار آمدن پسر و از قلب های پر غصه در انتظار رسیدن فرج که بگذریم، شاید معنای جمعه ی بدون شما آقا ممکن شود.
کی قرار است ابرهای تار و ظلمانی دنیا، سکوت های بی مفهوم و بی اساس و بلکه شقاوت ها و خشونت هایی که در گوشه گوشه ی این جهان بر سر کثیری بی دفاع آوار می شود از رعد و شکوه"انا المهدی" شما رخت بربندد؟
به راستی که تا چه زمان چشمانمان به صبحی باشد که ندبه خوانش شما باشید؟ چقدر وجودمان در انتظار حضورتان باشد؟ چطور دل های سرد و سنگ بسته و سیاهمان بی راهه ها را طرح زند تا به همواری مسیر حق و حقیقت شما برسد؟
اگرچه تاب و توان از هیچ منتظر واقعی سلب نمی شود، ولی مولای خوب من، ایوب(ع) هم اگر بود، صبرش لبریز از عشق و ارادت ساحت مقدستان می شد. ما منتظر می مانیم شاید آن جمعه ی موعود که می گویند، همین روزها باشد. به امید آن روز
پایگاه اطلاع رسانی حوزه نمایندگی ولی فقیه در جمعیت هلال احمر