هنوز هم مرور دیدن آن صحنه که ساختمان 54 ساله پلاسکوی تهران فرو ریخت، انسان را در بهت فرو می برد و دردناک است. ساختمانی که سالیان سال محل کسب و امرارمعاش هزاران هموطنمان بود، تنها پس از چند ساعت به خاک و خاکستر تبدیل شد.
چه خانواده ها که متاثر از این حادثه در غم و اندوه بسیار فرو رفتند و چه زندگی ها که با این حادثه دچار مشکل شد.
اما تمام داستان غم بار پنجشنبه فراموش نشدنی به اینجا ختم نمی شود. دلیرمردانی از جنس عشق و ایثار، با آن غرور و غیرت مردانه به قلب حادثه می زنند تا مگر جماعتی را از خسران جانی و مالی نجات دهند و امید را دوباره به زندگی هم نوع خود بر گردانند. اما انگار آتش و مهار آن پایان ماجرا نبود.
آتش نشانانی که در لحظات اولیه حادثه در محل حاضر بودند و با تخصص، تعهد و دلسوزی مثال زدنی موفق به مهار اولیه آتش شدند، حالا در صدد دور کردن مردم از صحنه حادثه و تلاش برای جلوگیری از خسارات مالی بیشتر به اموال مردم بر آمدند.
ساختمان 54 ساله، آتشی که پایه های آن را سست کرد و غفلت گذشته مالکان ساختمان برای ایمن سازی آن دلایلی کافی برای سقوط خروارها آوار بر سر آتش نشانان شجاع و فداکار بود. حادثه ای هولناک که ملتی را در بهت و عزا فرو برد. این عروج قهرمانانه جمعی از دلیر مردان آتش نشان، هرگز از اذهان پاک نخواهد شد.
در این میان، حضور به هنگام جمعیت هلال احمر در کنار سایر دستگاه های متولی امر امداد و نجات به خوبی نمایان بود. امدادگرانی که شانه به شانه آتش نشانان جان بر کف از همان ابتدا در صحنه کمک به آسیب دیدگان این فاجعه اسف بار حاضر شده تا بتوانند در کنار دیگر امدادرسانان درد و رنج آسیب دیدگان را تسکین بخشند.
هلال احمر در این حادثه با توجه به امکانات و تجهیزات در اختیار از هیچ کمکی دریغ نکرد و البته در کنار آن نمی توان از حضور پر نقش و موثر نیروهای نظامی، انتظامی، اورژانس و خدمات شهری به ویژه آتش نشانان شجاع و فداکار غافل بود.
این حادثه درس هایی همیشگی برای ما داشت:
نخست اینکه مقاوم سازی و رعایت مقررات ساخت و ساز باید جزئی از فرهنگ عمومی کشور شود.
دوم اینکه رسیدگی به وضعیت ساختمان های قدیمی سراسر کشور در دستور کار مالکان و مسئولین قرار گرفته تا از بروز چنین خطراتی جلوگیری شود. سوم اینکه تجهیزات و آموزش های مقابله با چنین حوادثی در کلان شهر تهران بروز شود. چهارم فرهنگیست که باید بیش از پیش به آن توجه داشت. برخوردی که مردم در مواجهه با این حوادث از خود نشان می دهند نیازمند توجه بیشتر است.
در انتها بار دیگر با یاد آوری رشادت های دلیرانه آتش نشانان از خود گذشته، پس از طلب رضوان الهی برای جان باختگان آنان، از خداوند متعال برای خانواده های مصیبت دیده، صبر و اجر جزیل خواستارم.