تیم‌های برتر مرحله کشوری المپیاد آماده از استانهای لرستان، اصفهان، سمنان و سیستان بلوچستان و تیم‌های برتر در بخش اخلاق بشردوستی این المپیاد از استانهای گلستان و کرمان برای سفر به تهران و تجربه این دیدار انتخاب شده بودند.
بسیاری از شب قبل و برخی از صبح روز قبل از شهرشان راه افتاده بودند. ساعت‌های ابتدایی روز بود که جلوی در ورودی ازدحام جمعیت بود. دانش‌آموزان در صف‌هایی ایستاده بودند که لباسشان سوژه عکاسان شده بود و هلال سرخ بر روی سینه‌هایشان در میان ازدحام جمعیت، برای بسیاری از ناظران قابل توجه و آنها را از بقیه دانش‌آموزان متمایز کرده بود.
برخی از آنها نامه‌هایی را در دست داشتند که برای رهبر نوشته بودند. در حین ورود به سالن اصلی از چندتایی پرس و جو کردم. برخی از مشکلاتشان نوشته و درد و دل کرده بودند و برخی به یک دلنوشته برای ایشان بسنده کرده بودند.
محبوبه سمیع پور یکی از اعضای کانون استان اصفهان است که می‌گفت: در نامه‌ام از رهبر خواستم که برایمان دعا کند تا همیشه در راه درست قدم بگذاریم و این توان را خدا در ما قرار دهد که بتوانیم به کشورمان خدمت کنیم.
فضای حسینیه پر شده بود از شعار و تکبیر الله اکبر؛ بچه‌های هلال‌احمر که از فاصله دور هم مشخص بودند، همراه دیگران و با اتحاد و استقامتی که در صدایشان هویدا بود، بانگ تکبیر سر می‌دادند.
فاطمه قادری یکی از اعضای کانون دانش‌آموزی سیستان و بلوچستان است. او می گفت: من به عنوان یک دختر بلوچی تا آخرین نفسهایم برای حمایت از رهبرم می‌ایستم و دفاع می‌کنم. سال ۶۵ بود که رهبر میهمان استان ما شده بود و امروز من میهمان خانه‌اش و ایشان میزبان من شده است.
یلدا والی زاده یکی از دختران هلال‌احمری در لرستان است. وی می گوید: من امروز را فراموش نخواهم کرد، این دیدار برایم همیشه به یادگار خواهد ماند و از هلال احمر متشکرم که ترتیب چنین دیداری را داد.
انتظار این دیدار برخی‌ها را بی تاب کرده بود و گهگاه در همان حالتی که نشسته بودند، نیم خیز بلند می‌شدند تا بتواند رهبر انقلاب را ببینند. این دیدار، شور و شوق زیادی در دل‌ها انداخته بود. پس از دقایقی لحظه دیدار فرا رسید و پس از وزود، مقام معظم رهبری با همان خضوع همیشگی برای همه دست تکان دادند. به یکباره همه از جا برخاستند. برخی‌ها که قدشان کوتاه‌تر بود از جا می‌پریدند تا نگاهی بیندازند و برخی‌ها نیز تعجب توام با خوشحالی روی چهره‌هایشان نقش بسته بود. زمان شروع سخنرانی، سکوت همه جا را فرا گرفت تا رهبر معظم انقلاب به ایراد سخنرانی پرداختند.
پس از اتمام مراسم، در همین حال و احوالی که بچه‌های هلال‌احمر بیرون از سالن دور هم حلقه زده بودند و در مورد حرف‌های رهبر انقلاب با هم گپ می‌زدند؛ به جمعشان پیوستم از روزی که آنها تجربه اش کردند پرسیدم. در جمع دختران اصفهانی بودم. مریم نادعلی می‌گفت اصلا باورمان نمی شد که به اینجا بیایم. واقعا هلال‌احمر گل کاشت. این برای همه ما سعادت است که توانستیم با این سن کم رهبرمان را ببینیم.
عاطفه میثم زاده از دیگر دختران اصفهانی بود که از خوشحالی‌اش، موقعی که می‌فهمد قرار است به دیدار رهبر بیاید تعریف می‌کند: خوشحالم که این توفیق قسمت ما شد که بیاییم و از نزدیک رهبرمان را ببینیم.
به گفته فاطمه زهرا نهاردانی از اعضای کانون دانش‌آموزی استان سمنان با این که خیلی از برنامه‌های هلال‌احمر را شرکت کرده بودیم اما به نظرم این برنامه بهترین برنامه هلال‌احمر بود. تجربه جدیدی بود. باورمان نمی شد که بتوانم ایشان را ببینم.
مهیار امینی از استان گلستان آمده بود. او توضیح می‌دهد که اولین بار که شنیدم می‌خواهیم به دیدار مقام معظم رهبری برویم موقعی بود که جوایز المپیاد آماده را می‌دادند. این قدر خوشحال شدم که تو حس و حال خودم نبودم. چند روز پیش که دوباره برای این برنامه تماس گرفتند حس عجیب و در عین حال خوبی را داشتم. این دیدار واقعا حس معنوی داشت.
محمد عیوب شبس از جوانان خوزستانی است. او می‌گفت: اصلا فکر نمی‌کردیم یک روزی رهبرمان را ببینیم. اکنون که آمدیم باورم نمی شود که به این توفیق دست یافته باشیم. حرف‌های ایشان برایم جذاب بود؛ از جمله اینکه ایشان فرمودند: روحیه انقلابی را حفظ کنیم و رشادتهای شهدا را هیچ گاه از یاد نبریم.
گزارش: طیبه مقدم