Print Logo
ارزش ها را فدای ظواهر صنعتی نکنیم دوشنبه 10 آبان 1395 ساعت 17:12

ترکیبی از سنت و مدرنیسم در سبک زندگی


روش زندگی قاعدتا باید در هر زمان و مکانی متناسب با آن زمان و مکان از طرفی و متناسب با امکانات و محدودیت های شخص از طرف دیگر باشد. به عبارت ساده تر قاعدتا سبک زندگی در روستا با شهر و در شهرهای مختلف با همدیگر متفاوت است. از طرف دیگر هم هر کشوری یک هویت ملی دارد که سبک زندگی مردم آن کشور، تابعی از هویت ملی آن کشور هم باید باشد.

به صورت خلاصه اکنون در ایرانی که ما در آن زندگی می کنیم، این کشور عزیز و پهناور در هر منطقه اش، قوم و قبیله ای، طائفه و خانواده ای زندگی می کند که آداب و سننی را از قدیم به یادگار دارند و مقداری هم مسائلی را از خارج می گیرند و بالطبع اکنون ما دچار تحولات مختلفی مثبت و منفی شده ایم. مثبت از این که تکنولوژی وارد زندگی ما شده که باعث گردیده سرعت به کارهای ما داده شود و از پوشش تا ما بقی مسائل زندگی ما، تکنیکال شده است. برای مثال ما از رایانه و اینترنت، اتومبیل، مترو و موبایل و ... استفاده می کنیم این ها وجوه مثبت و خوب قضیه هستند، ولی ازجمله کارهای ناپسند و نادرستی که بعضا انجام می دهیم، این است که به یک باره بعضی از ارزش های خوب سنتی را هم فدای این ظواهر صنعتی می کنیم. به عبارت ساده تر ما یک تمدنی داریم که متعلق به ماست و با تجددی روبرو هستیم که متعلق به غریبه هاست.

40060010/31/2016 5:08:45 PMhttp://hview.netiran.ir/Media//Image/2016/10/201610105774145935_Thum.jpg

ترکیب مناسب تمدن قدیمی که سنت نامیده می شود با تجدد دیگران که به اصطلاح به آن صنعت می گوئیم می تواند سبک زندگی فرانو به ما دهد، که ما هم از مزایای گذشته خودمان برخوردار شویم و هم از مزایای دیگرانی که زحمت کشیدند و به دستاورهای خوب فنی رسیدند، ولی این که بخواهیم به یک باره تمام ارزش های خودمان را رها و ارزش های دیگران را اخذ کنیم که لزوما با طول و عرض تاریخ و جغرافیای ما هماهنگ نیست و همخوانی ندارد مسلما ما را دچار حیرانی و سرگردانی می کند و از نظر دیگر هم اضطراب و افسردگی به همراه خواهد داشت. بنابراین در زمان و مکان موجود یعنی در ایران اسلامی قرن بیست و یکم که از سنت های بسیار خوبی هم به صورت دینی و هم به صورت آئینی برخورداریم و از طرف دیگر از طریق رایانه ها و رسانه ها با تجدد هم آشنا شده ایم بهترین راه، راه میانه است. در حدیث آمده «خیر الامور اوسطها: بهترین راه، اعتدال است.» راه میانه این است که ارزش های ثابت و زیبای گذشته خود را حفظ کنیم و به ارزش های واقعی دیگران هم پی ببریم و ترکیبی از این دو را به وجود بیاوریم که اصطلاحا پیوند مبارک سنت و مدرنیته و در اصطلاح خارجی هم «پست مدرنیسم» نامیده می شود، یعنی ما هم گلدان را داشته باشیم و هم گل را.

40060010/31/2016 5:08:45 PMhttp://hview.netiran.ir/Media//Image/2016/10/201610105765388439_Thum.jpg

تحول سبک زندگی از کلاسیک و سنتی روستائی به مدرنیته و صنعتی شهری در اروپا، 300 سال طول کشید، ولی در ایران از تأسیس دارالفنون تاکنون حدود 100 سال کشیده که اکثراً هم به دلیل اقتصاد نفتی، ما واردکننده بوده ایم و لذا جهش های تحول را بحران گونه تجربه می کنیم.

این گونه است که مشکلات زیر پیدا شده اند:

  1. صنایع وارداتی دودزا؛ از اولین «اوتول دودی» که وارد کشور شده تا این ساعت صنایع وارداتی ما دودزا بوده است.
  2. آلودگی های مختلف زیست محیطی و عدم درک درست از زیست درست؛ ما انواع آلودگی ها را به محیط زیست وارد می‏کنیم
  3. اختلاف عمده بین همسران؛ عدم دقت در ابتدای ازدواج ها و چشم و هم چشمی که بنیان خانواده را متزلزل می‏کند.
  4. شکاف نسل ها از یکدیگر؛ نسل های اول و دوم با هم شکاف دارند و سومی ها و چهارمی ها با آنها شکاف دارند.
  5. فرار مغزها و ژن ها؛ به دلایل نامساعدی اوضاع کار، درسی، ازدواج در داخل کشور و احتمال توفیق در خارج، نخبه ها مهاجرت می کنند.
  6. فربهی بوروکراسی؛ حجم عملیات کاغذبازی نهادهای دولتی به مراتب بیشتر از حداقل های مورد نیاز شده است.
  7. چابکی اسپکولاسیون؛ به جای تولید کالاها و خدمات مفید، ضروری و اساسی و داخلی، سفته بازی، رانت خواری رو به افزایش است.
  8. مادیت زدگی محض؛ متأسفانه در مملکتی که بنیانش بر معنویت آسمانی گذاشته شده، مادیت زدگی حاکم گردیده است.
  9. نسبت گرایی افراطی؛ بداخلاقی های جنسی چهره کشور را بد می کند.

10.تلبیس و تدلیس وسوسه و تزئین اعمال (خطوات شیطانی) به شکلهای مختلفی در ایران چتر گشوده است.

 

 

دکتر حسین باهر

استاد بازنشسته دانشگاه شهید بهشتی